Beetje bij beetje blaasruimte

Het virus treft de culturele sector ongenadig hard, zowel sociaal als financieel. 
Veiligheid is altijd de belangrijkste prioriteit geweest bij het opstellen van het heropstartplan. 
Better safe than sorry. Daarbij hebben we als vereniging alle risico's in kaart moeten brengen, een draaiboek opgesteld en een coronaverantwoordelijke moeten aanduiden.

Deze vrijdag komen onze muzikanten onherkenbaar verscholen achter hun mondmasker terug uit de zomerstop en nemen plaats op hun vooraangeduide, ontsmette stoel en dat met extra afstand, namelijk 2 meter. Onze koperblazers hebben nog snel een dweil uit de berging meegeritst om 'de condens' mooi op te vangen. 

Maar er zijn nog meer hygiënemaatregelen waar we dienen rekening mee te houden.
Zoals ontsmettingsgel, eenrichtingsverkeer, genoeg geventileerde ruimte, enz.  

Een grote opdracht die op de schouders van onze vrijwilligers rust, maar de gedrevenheid om weer samen te kunnen musiceren is natuurlijk vele malen groter. We zijn dan ook blij dat we op deze groep mensen kunnen rekenen. 

Dankbaar zijn we dat een ruimte ter beschikking werd gesteld om onze repetities op een 'coronavrije manier' te kunnen laten plaatsvinden. Een muziekvereniging is namelijk het kloppend cultureel hart in een gemeente. 

Maar het zal nog geduldig afwachten zijn vooraleer we weer gezellig samen kunnen repeteren in ons veel te klein lokaal. Ja, inderdaad, het blijft ons telkens een raadsel hoe we een achterste rij van 10 trompetten en 5 trombones erin krijgen geduwd. De rij hoornisten die zich een bekkenbreuk draaien bij een bells up. En de houtblazers die elkaars oor- en neusharen kunnen tellen. De bil-aan-bil repetities liggen nu meer dan ooit ver achter ons.

Nu de bar na de repetitie is gesloten kunnen we de momenten aan de toog met de gedachte: "deze avond maak ik het eens niet te laat.' alleen maar koesteren. 

We kijken hoopvol uit naar betere tijden.

Photo by Simon Noh on Unsplash