Master Recital Wouter Willems

Muziek van de bovenste plank. 

En dat mag je letterlijk nemen in het geval van de prachtige meesterwerken die Wouter op 31 mei ten gehore bracht in de Miry zaal in Gent.

Voor 'The Woodpecker' van Louis Andriessen werden de planken in de werkplaats van zijn vader zorgvuldig uitgezocht. Het stuk is, zoals de titel doet vermoeden, gebaseerd op het getrommel van spechten op bomen. Naast de houten planken werden ook kleinere spechten en vogels nagebootst door templeblocks, woodblocks en de marimba.

Wouter begon zijn Masterthesis - slagwerk met het stuk Constellations I van Maximilian Wolfgang Schwarz. Voor de bezoekers van ons soulmates concert zal dit werk bekend in de oren klinken. In dit werk wordt de Marimba gebruikt als onderdeel van een groter geheel. Het uit meerdere delen bestaande werk maakt gebruik van verschillende compositietechnieken waaronder atonaliteit, bitonaliteit en serialisme. Je kunt je voorstellen dat de nodige concentratie en precisie vereist waren voor dit stuk. Net op hetzelfde moment als Wouter, bracht de componist dit werk als wereldpremière. 

In Bare Beats keert Wouter terug naar de basis van de snaredrum, met pianobegeleiding van Frank Nuyts. In dit werk voeren de verschillende speelvlakken van de snaredrum de boventoon, en worden de grenzen van het instrument afgetast. Wouter moest hierbij stevig in zijn schoenen staan.  

Lū van Hugo Morales was een heel bijzonder werk. Dit werk gaat verder dan de klanken van wat je van een traditionele vibrafoon zou verwachten. Door extra materiaal op het instrument toe te voegen, krijg je nooit eerder gehoorde klanken. Slechts drie noten staan centraal in dit werk, en door de verschillende toepassingen en speeltechnieken, krijg je extra complexe klanken die de drie noten naar een ander niveau tillen. 

Om de cirkel rond te maken eindigde wouter zijn werk 'She who sleeps with a small blanket' van Kevin Volans op hetzelfde tapijt (grootmoeders erfstuk) waarop hij zijn eerste drumstel plaatste. Het werk gaat over een eenzame vrouw zonder metgezel, die de leegte als ondraaglijk ervaart. De emoties van de vrouw worden vertaald in ritmische patronen en ongeziene tempowisselingen. Het werk begint heel wild met Afrikaanse ritmes. Deze vermengen zich geleidelijk esthetisch met Europese invloeden, waardoor de vrouw rust vindt in haar eenzame bestaan. 

Het publiek kon alleen maar genieten van dit prachtige meesterwerk. 
Wat een concentratie, wat een uithoudingsvermogen!

Gefeliciteerd Wouter, we zijn trots op je!